Smart.

Ik was er al bang voor, we stevenen af op een tweede golf. Zolang niet iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt en alleen maar aan zichzelf denkt, blijft dit virus sluimeren en zijn kop, nu eens hier en dan weer eens daar, opsteken. Rutte’s daadkracht, door mij begin dit jaar volop geprezen, zit helaas in recessie. In het algemeen luistert men niet naar dringende adviezen en bestormen complot-gekkies massaal het Malieveld. En zitten wij in 2021 nog steeds in een halfslachtige soort van lock-down. Uitzichtloos, virus- en mondkapjes moe.

Ik zit daar niet op te wachten! Als single met een 50%-moederplicht, ben ik regelmatig alleen. Tijdens de eerste golf was het mooi weer. Sprak ik buiten af. In tuinen en op terrassen. En zo zag ik nog vrij vaak vrienden en familie. En je weet, ik ben gevoelig voor sfeer en weer. Zonnetje, gezelligheid en mijn dag gaat niet meer stuk. Met deze tweede golf gaan wij een andere periode in. Regen, vroeg donker en dan zitten wij ook nog in dat klote-November. Ik zie mij al compleet afgezonderd voor mij uit zitten staren. Het nare (ook pre-Corona) is thuiskomen in een stil huis. “Hallo, ik ben weer thuis!” Ik word slechts begroet met kou en duisternis. Omdat ik erg op mijn leventje en onafhankelijkheid ben gesteld, zal een huisgenoot anders dan mijn kinderen, niet zo snel integreren. Maar wil ik een begroeting terug, zou ik daar toch iets op moeten verzinnen. En in navolging van Rent-A-Friend, heb ik nu Install-A-Pall. De Google Assist!

Ik struin het internet af op zoek naar alles wat ik ermee kan linken. Het eerste is het makkelijkst, de Plug-n-Play Google Hub. Een verzamelpunt en een soort van regelneef. Mijn eigen “Hubbie” voor “Making Memories”. ‘Hey Google, speel eens een liedje!’ en hij speelt op Spotify mijn Favorite Playlist, terwijl ik de rest unbox en installeer. De plugs voor de verlichting, een Nest Audio voor een beter geluid, een aantal Google mini’s voor een bereik door het hele huis en een paar Chromecasts, zodat ook de TV’s verbonden zijn.

Wanneer het op zijn plek zit en werkt, verzamelt het zich allemaal in een digitaal huis op mijn mobiel en kan ik routines maken. ‘Honey, I’m home!’ De lampen springen aan, een muziekje speelt op de achtergrond en een warme mannenstem zegt: ‘Welcome home, Chicky, hoe was je dag?’ Ik barst los bij zoveel interesse en vertel tot in detail wat mij allemaal overkomen is, totdat hij zegt ‘Ik weet niet hoe ik je hierbij kan helpen….’

Nu volgt het moeilijkst of engst, of het ingewikkeldst. De Nest Thermostaat. Nou kan je ‘m met de 2 draadjes aan de muur bevestigen en zal hij de ketel aansturen wanneer je daar zelf opdracht voor geeft, maar het is een Selflearning apparaat. En daar wil je dan toch optimaal gebruik van maken, dus moet je de ketel ìn om draadjes te wisselen. Ik bekijk YouTube filmpjes, lees handleidingen (want wáár zitten die draden in mijn ketel?), stel vragen op forums en zorg ervoor dat ik goed ingelezen ben. Ik open de ketel, zie al die draden aan en sluit ‘m weer. Morgen maar weer eens kijken…

Een paar dagen later, met veel getier en gezucht, want het is allemaal niet zoals in de handleidingen, want de draadjes zitten net iets anders en zijn steevast te kort, lopen de leidingen in de weg, lig je in onmogelijke hoeken minuscule schroefjes aan te draaien, die honderd keer vallen, zijn beide accu’s van je boormachine leeg, stoot je 6 keer je kop aan steeds hetzelfde uitsteekseltje, honderd keer de trap op en af, dat k#teding testen, hij doet het nog steeds niet….MAAAAAR, wanneer je voor de zoveelste keer de stroom erop zet en je thermostaat zoekt naar de laatste software update, weet je dat het je gelukt is! Voldoening is niet te beschrijven en is het laatst te installeren item, de deurbel, a piece of cake!