2010 – 2019

Normaal gesproken ben ik niet van het terugblikken en overpeinzen. Maar morgen gaan wij de volgende maand in, het volgend jaar èn het volgend decennium. Wij verlaten de jaren tien. En als vanzelf trekt mijn gezicht zich samen, want zeg nou zelf: De Jaren Tien! Dat bekt toch niet? Ik kom uit de jaren zestig, de zestiger jaren. Dat lult tenminste lekker weg. En wat zeggen de meiden straks? Ik kom uit de jaren Nul? Grammaticaal klopt er geen hout van, want nul is geen meervoud, dus dan krijg je: Ik kom uit het jaar Nul. En dàt zou ik dan persoonlijk weer niet hardop roepen….

Maar goed, de jaren 10, de tiener jaren. (Misschien moet je het vaak zeggen…) Er is het één en ander gebeurd, zowel in de privésfeer als op zakelijk gebied. Van een vrijstaand huis, naar een tussenwoning. Van ‘op eieren’, naar ‘in de wolken’. Van een zwarte, lage 3serie, naar een witte, hoge 100%mijn. Van een 4-tallig gezin, naar een sterke 3-eenheid. Van dik in de schuld, naar money to spend. Van frisse veertiger, naar hangende vijftiger. Van het overleven van re-organisatie 6, naar U wordt bedankt re-organisatie 7. Van woon-werkverkeer, naar ‘ik solliciteer’. Van groep 3, naar examenjaar. Van ‘ik ben 3 en ik doe het zelf wel’, naar ‘ik ben 12 en ik doe het zelf wel’. Van Luizenmoeder, naar luie moeder. Van een zus in Zeeland, naar een zus in Zeeland (via Madrid en Saudi). Van lui kadaver, naar wekelijkse rondjes van 10 kilometer. Van grote bek maar schijten in je broek, naar grote bek en kom maar op!

De weg van ’10 naar ’19 ging niet altijd even smooth, maar ‘what doesn’t kill you, makes you stronger’! En ondanks mijn slechte rug en de schouder die eventjes niet mee wilt werken, ben ik een verdomd sterk wijf. En ja, dat durf ik vol overtuiging te zeggen. Hopelijk pakken mijn dochters uit het jaar Nul er wat van mee en lever ik ze met ballen af in de maatschappij van de jaren twintig.