Via internet.

~ De meiden van MyCrib

Online daten. Dat heb ik nooit gedaan. Of in ieder geval, nooit serieus. Ik heb ooit een profiel aangemaakt op Tinder*, volgens veel singles helemaal geweldig. Dat wilde ik dan wel eens zien. Om vervolgens alles to-the-left* te swipen. Want stel je voor! Je zal maar een match hebben! Hetzelfde deed ik in real life. Stond ik in de kroeg enorm te lonken, maar wanneer ze dichterbij kwamen, ging ik rap naar link.

Maar het is duidelijk wel van deze tijd. Bijna iedereen zit of zat op één of andere datingsite. Er wordt over en weer geflirt en geappt, afspraakjes worden gemaakt, veilige koffiedates of meteen uit de kleren. Alles kan. En wordt gedaan. Heb menigmaal als life-line* tot midden in de nacht standby gestaan. Rete-spannend, helemaal wanneer ze niet reageert zoals afgesproken en ik in mijn auto spring om te checken of alles nog goed gaat. Om vervolgens te ontdekken dat mijn appjes in de heat of the game niet gehoord werden……

Er zijn legio sites te vinden en voor elk wat wils. Tinder voor de snelle hap, Parship voor de hoger opgeleiden, Ourtime voor 50+, Pepper voor de jonkies en dan is er nog de alom verguisde, door iedereen gemeden Second Love, daten met vreemdgangers. En juist die site trekt mijn aandacht. Niemand gaat erop, want Hel en Verdoemenis, maar het schijnt wel bestaansrecht te hebben. Ik besluit een account aan te maken, want ben best een beetje nieuwsgierig.

Ik verzin een profiel en doe een beroep op mijn creatieve brein. Mijn naam is Linda en woon in de provincie Utrecht, wat niet helemaal gelogen is. Linda is mijn eerste naam (ja echt..) en 3 km vanuit mijn huis naar het westen begint Utrecht. Maar nu begint het gekonkel. Een jaartje of 45 vind ik een mooie leeftijd en ik heb een LAT-relatie. Onze kinderen kunnen niet goed samen, waardoor wij elkaar alleen zien wanneer wij beiden kinderloos zijn. En dan moet hij voor zijn werk ook nog eens veel naar het buitenland. Wij zien elkaar dus vrij weinig en kom ik derhalve nogal wat te kort. Voor de rest houd ik mij aan de werkelijkheid, want ik raak enorm in de war van liegen. Moet ik teveel onthouden en daar heb ik sinds een jaartje moeite mee. Nu nog wat leuke foto’s (ook echt, maar geblurd), een sterke one-liner en mijn profiel is af. Na een aantal keer diep ademhalen, activeer ik mijn account*. Ik verbaas mij over mijn voortvarendheid hierin, maar kan het ook wel meteen verklaren. Ik zoek geen relatie en volg slechts mijn nieuwsgierigheid. Ik krijg meteen bericht van Second Love. Hoera, je bent geselecteerd voor een gratis kwartaal abonnement! Wat een geluk, denk ik, maar kom er al vrij snel achter dat waarschijnlijk alle vrouwen dit bericht krijgen. Ze willen ons graag binden, want de verhouding man/vrouw is 80/20 en dat blijkt meteen de eerste dag. Mijn inbox ontploft. Ik krijg waanzinnig veel berichtjes met uitnodigingen binnen. Mijn hoofd tolt en mijn intentie om iedereen op zijn minst een berichtje terug te sturen, laat ik al snel varen. Niet te doen!

Mannen met dubbelzinnige nicknames als MrEnormous en DuncanDoggystyle blokkeer ik direct, dat schoont lekker op. Dan zijn er die mij al meteen in hun eerste bericht laten weten wat ze allemaal met mij van plan zijn. *Blokkeer*. Stelletjes die er een chick bij willen. *Blokkeer*. Hùn intenties zijn overduidelijk. Uit de overgebleven 100+ mailtjes selecteer ik er een aantal voor een veilige koffiedate. Al bij de eerste keer stel ik mij voor met mijn echte naam….suf!! Maar gaandeweg raak ik er bedreven in en worden het ook best wel leuke ontmoetingen. De verhalen achter deze mannen verschillen niet veel van elkaar: Al lang gelukkig getrouwd, enorm veel liefde, maar geen intimiteit. Met 1 afwijkende, een ‘komt een vrouw bij de dokter´-verhaal. En ze willen allemaal een langdurige bij-relatie. Geen SlamBamThankYouM’am! En dat wil ik natuurlijk ook, met mijn ingewikkelde LAT-relatie. Nog diezelfde dag stuur ik ze een bericht om te bedanken voor een leuke middag. Er is geen klik van mijn kant, maar wens ze verder veel succes met het vinden van intimiteit. De bedoeling van deze site is duidelijk, geheime ontmoetingen met een strakke planning.

Warm gedraaid op Online-Island, besluit ik het een keer serieus aan te pakken. Want ik kan het best, praten met vreemden. En wie weet zeg ik later: Ik heb ‘m digitaal gevonden, want ik heb durven surfen On The Internet!

  • Tinder: Snelle dating site waarin je de profielen gepresenteerd krijgt als een stapeltje kaarten. De leukerds swipe je naar rechts en wanneer dezelfde leukerd jou ook naar rechts heeft geswiped, ben je een match en kan je afspreken.
  • to the left: De niet-leukerds gaan naar links en daar hoor je nooit meer wat van.
  • life-line: Je vriendin gaat op een eerste date en je spreekt samen een code af die met regelmaat gestuurd wordt, zodat je weet dat alles nog goed gaat.
  • account: die ook al weer verwijderd is, dus bespaar je de moeite mijn profiel op te zoeken 😉