Ik ben een gescheiden vrouw, moeder èn 50! Ze zeggen dat je dan midden in het leven staat en dat klopt!
Ik heb een baan, een geweldig huurhuis en ga zo nu en dan een fijn weekje met vakantie. En ik heb een aantal leuke vriendengroepjes. Voor elke stemming een andere groep, zeg maar. Dus valt er niets te klagen? Nou ja, toch wel iets.
Er zijn twee issues die mij in mijn fijne leven wat afremmen. Een vervelende ex en mijn rug. Ik krijg voor beiden therapie. De fysio masseert en de peut analyseert de ex-pijn. Na beide sessies voel ik opluchting. Herboren zou ik het niet willen noemen, want ze blijven zeuren. Ze lijken ook wel op elkaar, allebei nogal voorspelbaar met af en toe iets totaal onverwachts. Zodat ik even uit het veld geslagen ben en met een harde maatregel moet komen om de boel weer in het gareel te krijgen.
Als ik de jaren terugkijk, besef ik dat ze ook nog gelijk op lopen. Kabbelde de relatie rustig voort, had ik hooguit 2x per jaar last van mijn rug. Zodra de onenigheden opliepen, lag ik weken plat van de pijn en werd de diagnose Hernia gesteld.
Toen de scheiding was uitgesproken, hoorde ik een jaar niets van mijn rug. Ik kon moeiteloos de K2 beklimmen. Mocht ik dat willen. Helaas was dit van korte duur, want Ex is boos en vindt telkens een stok om mee te slaan. Dan speelt ook de rug op en loop ik letterlijk en figuurlijk gebukt door het leven. Voor mijn gemak heb ik deze twee vervelende issues maar aan elkaar gekoppeld.
Ik ben een gescheiden moeder van 50. Ik sta midden in het leven met maar één issue waar ik mee moet handelen, mijn ExHernia.
De meiden van MyCrib 